De yakuzaleider

Na 2 jaar, waarvan ik ook enkele maanden in Londen heb doorgebracht, kreeg ik een liefdesverklaring van Cécile. Zij is een medewerkster bij de Unesco, maar na een tijdje belden of zagen we elkaar niet meer en is onze relatie niets geworden. Ik ben toen in Londen gaan wonen voor een tijdje omdat ik daar en contract had. Toen ik naar het consulaat van Peru ging om mijn paspoort te vernieuwen, kwam ik een oude bekende tegen: Juan Barreto, een jeugdvriend en klasgenoot. Hij is nu een stijlvolle hippie geworden. Hij is een straatartiest geworden, maar reisde samen met andere hippies naar verschillende plaatsen. Toen Juan al een tijdje op straat leefde, werd hij gered door een vrouwtje Mrs. Stubard. Na haar meer en meer te gaan bezoeken, mocht hij bij haar intrekken, omdat zij toch eenzaam was. Ze had alleen een hondje die ze alle liefde gaf. Hij hielp haar met klusjes in de keuken, in de tuin, alles waarbij hij haar kon helpen.

Toen ik door Juan zijn foto’s was aan het kijken, zag ik opeens een vrouw die sprekend leek op het stoute meisje. Juan vertelde me dat haar naam Mrs. Richardson is. Ik moest haar terugzien , want ik ben en was nog steeds stapelverliefd op haar. Ik probeerde Juan te overhalen om mij mee te nemen naar Newmarket, de plaats waar de foto genomen is, te gaan.

Eens daar aangekomen, ontmoette ik haar met haar nieuwe aanwinst: Mr. David Richardson. Ze was niets verandert in de vier jaar dat ik haar niet gezien heb. Ik had haar die avond gevraagd mij te bellen voor eens af te spreken. Dit deed ze en we spraken af om drie uur aan het Russell Hotel. We hebben lang gebabbeld en ze vertelde me dat ze het niet eens leuk vond om de vrouw van een paardenfokker te zijn. Ik heb haar gezegd dat ze nog altijd bij mij mag komen wonen in mijn huisje in Parijs. Ze wou wel dat onze afspraakjes geheim bleven, niemand mocht ons samen zien. Zo hebben we nog enkele keren samen afgesproken in een hotelkamertje bij Russel Hotel. Zoals gewoonlijk commandeerde ze mij tijdens we de liefde bedreven, maar dat vond ik niet erg. Zolang ik bij haar was en haar mooie, slanke lichaam mocht aanraken, voelde ik me gelukkig.

Een paar weken later werd Juan opgenomen in het ziekenhuis met een onbekende ziekte. Toen ik hem bezocht zei hij me dat hij ging sterven maar dat de dokter niet weten waaraan. Ik schreef toen, in zijn naam, brieven naar zijn ouders om hen te vertellen dat het niet goed ging met Juan. Zijn ouders zijn één keer op bezoek geweest en daarna zagen ze hem nooit meer terug.

Ik ben terug in Parijs gaan wonen, waar het stoute meisje mij één keer komen bezoeken is om me te zeggen dat het slecht ging en dat ze misschien in de gevangenis ging belanden. Nadien heb ik haar niet gehoord tot ze me belde vanop het vliegveld om afscheid te nemen. Ze zei dat ze naar een onbekende bestemming ging waar niemand haar kende.

Ondertussen kwam ik goed overeen met Salemón Toledano. Hij stoeft er telkens mee dat hij twaalf talen spreekt en ze tolkt in beide richting. Iedereen noemt hem de dragoman omdat hij het tolken dragomans heet. Ik vertelde hem over mijn liefde voor het stoute meisje, maar hij zei dat verliefd zijn een vergissing is. Totdat hij voor een contract naar Tokio moest. Hij leerde daar een meisje Mitsuko kennen. We stuurden elkaar enkele brieven en bij één van de brieven ondertekende hij met ‘de groeten van het stoute meisje’

Toen ik te weten kwam dat de liefde van mijn leven in Tokio leeft, wou ik zo snel mogelijk naar daar. Ik probeerde een contract te pakken te krijgen zodat ik naar daar kon gaan. Dit lukte. Ik vroeg me af wat haar naam nu is maar die vraag werd snel beantwoord: Kuriko. Ze had ook een nieuwe, Japanse man, een yakuzaleider. Zijn naam is Fukuda. We hebben toen een paar keer afgesproken. Ze had tegen Fukuda gezegd dat ze een oude vriend Tokio wou laten zien. Op die afspraakjes vertelde ze me dat hij alles met haar kan doen wat hij wil. Hij is haar opdrachtgever en zij moet gewoon doen wat hij zegt. Fukuda is de hele tijd bezig met illegale dingen en laat Kuriko het slechte werk doen. Sommige avonden komt hij zelf niet thuis omdat hij dan met een andere vrouw het bed deelt. Op een avond toen we met z’n vijven naar een concert gingen deed Kuriko super lief en gaf ze me telkens aandacht en liefde. Die avond nam ze me mee naar haar huis en beweerde dat Fukuda niet thuis zou komen. Het zou een geweldige avond moeten worden. Tot mijn verbazing liet ze mij eerst genieten en deed ze er alles aan om mij te plezieren. Tot ik in een donkere hoek van de kamer Fukuda zag zitten. Ik duwde haar van me af, maar ze bleef tegenwerken. Ze sloeg me een aantal keer in mijn gezicht en mijn buik omdat ik niet verder wou. Totdat ik, na het zoeken en aandoen van mijn kleren, schreeuwend de kamer en het appartement uitliep.

Nu wist ik waarom ze zo lief deed, het was afgesproken tussen haar en Fukuda om hem te plezieren. Ik ben toen zo snel mogelijk naar Parijs teruggekeerd en heb me, in plaats van een depressie, helemaal op mijn werk gestort. Ik heb nog een laatste brief gekregen vanuit Tokio, waarin Mitsuko schrijft dat Salemón zelfmoord heeft gepleegd. Ik heb de brief niet beantwoord maar heb hem in mijn kast gelegd bij het tandenborsteltje en de tinnen huzaar, die ik van Dragoman gekregen heb.